Συνέντευξη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων παραχώρησε ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Φίλαθλης Ομοσπονδίας Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης Μανώλης Κολυμπάδης με αφορμή το κλείσιμο μίας πολύ παραγωγικής χρονιάς για το άθλημα και την αρχή του 2014, όπου παρά τις οικονομικές αδυναμίες υπάρχουν προϋποθέσεις για πετυχημένη συνέχεια. Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο, που δημοσιεύτηκε προχτές στο ΑΜΠΕ με τον τίτλο: «Μανώλης Κολυμπάδης: «Η βοήθεια της ΔΟΕ προς την ΕΟΕ να πιάσει τόπο, πέρα από παραταξιακές λογικές και κακώς εννοούμενες δημόσιες σχέσεις»:

Την Τρίτη εκλέχθηκε πανηγυρικά αρχηγός της ελληνικής αποστολής, που θα μετάσχει την επόμενη χρονιά στους 1ους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ευρώπης. Το 2013 θα μπορούσε να του απονεμηθεί ο τίτλος του πιο… ευτυχισμένου ομοσπονδιάρχη, αφού είδε το πινγκ πονγκ, το άθλημα που υπηρετεί επί 32 συναπτά έτη, να «απογειώνεται» στην κορυφή του παγκόσμιου στερεώματος. Για τον πρόεδρο της Ε.Φ.Ο.Επ.Α., Μανώλη Κολυμπάδη, οι επιτυχίες αυτές μόνο τυχαίες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, αφού όπως εξομολογείται στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΜΠΕ), «η δουλειά όλα αυτά τα χρόνια ήταν σκληρή, συστηματική και συνεχής, με τη συμμετοχή όλων των πυλώνων του αθλήματος». Ο κ. Κολυμπάδης αναφερόμενος στην οικονομική κρίση που κάνει αισθητή την παρουσία της και στις επιχορηγήσεις των ομοσπονδιών, είπε ότι η ομοσπονδία του πινγκ πονγκ κατάφερε να βρεθεί ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις χάρη και στη στήριξη «από τον ανώνυμο γονέα “χρυσό” χορηγό και υπερήφανο υποστηρικτή του αθλήματος». Σχετικά με τη βοήθεια από τη ΔΟΕ ενόψει Ρίο, την χαρακτήρισε «ανάσα» για τον ελληνικό αθλητισμό, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι τα χρήματα αυτά θα πρέπει να δοθούν ώστε να πιάσουν τόπο «πέρα από παραταξιακές λογικές και κακώς εννοούμενες δημόσιες σχέσεις». Τέλος, αναφερόμενος στην επόμενη ημέρα του πινγκ πονγκ, εκτιμάει ότι «τα αποτελέσματα των Ελλήνων αθλητών που πρωταγωνιστούν τα τελευταία χρόνια σε διεθνές επίπεδο έχουν ήδη δημιουργήσει το απαραίτητο υπόβαθρο για ανάλογη συνέχεια». 

          Η συνέντευξη του Μανώλη Κολυμπάδη στο ΑΜΠΕ:

ΕΡ: Το ελληνικό πινγκ πονγκ έκανε την υπέρβαση μέσα στο 2013 ή μήπως όλες αυτές οι διακρίσεις που ήρθαν ήταν αποτέλεσμα της συστηματικής δουλειάς που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια στην ομοσπονδία και ως εκ τούτου ήταν -σε εισαγωγικά- αναμενόμενες; 

ΑΠ: Από το 1982, όταν μια παρέα παλαιών διεθνών αθλητών και διοικητικών στελεχών με επικεφαλής τον Χρήστο Χριστοδουλάτο ανέλαβε τη διοίκηση της ομοσπονδίας, τέθηκαν σε εφαρμογή διαδοχικά 5ετή προγράμματα δράσης της ομοσπονδίας, το καθένα εκ των οποίων είχε διαφορετικές στοχεύσεις ανάλογα με την πορεία του προηγούμενου και τις απαραίτητες διορθώσεις που έπρεπε κάθε φορά να γίνονται. Από το πρώτο πρόγραμμα 1982-1987, που στόχευε στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του αθλήματος, στην διάδοση και μαζικοποίησή του και στη συνέχεια την ανάπτυξη του τεχνικού του επιπέδου, φτάσαμε στο δεύτερο που έβαζε στόχους διεθνών διακρίσεων στις μικρές ηλικιακά κατηγορίες, καθώς και στο τρίτο που στόχευε στη διεθνή καταξίωση των ελληνικής επιτραπέζιας αντισφαίρισης σε διεθνές πλέον επίπεδο. Έκτοτε το κάθε πρόγραμμα στόχευε σε ολοένα και υψηλότερους στόχους, με αποτέλεσμα από το 1996 και μετά, όταν η εθνική μας ομάδα των ανδρών κατέκτησε την περίοπτη 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μάντσεστερ, να βρίσκεται σε τροχιά διεκδίκησης διακρίσεων υψηλού βεληνεκούς σε διεθνές επίπεδο, οι οποίες είτε δεν επιτυγχάνονταν λόγω ατυχιών και δυσμενών συγκυριών της τελευταίας στιγμής, είτε επιτυγχάνονταν σε ατομικό επίπεδο από τους αθλητές μας. Όπως όμως αντιλαμβάνεστε, το μετάλλιο στο ομαδικό είναι κάτι το τελείως διαφορετικό και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά άλλη διάκριση σε ατομικό αγώνισμα. Η αλήθεια είναι ότι οι επιτυχίες των αθλητών μας σε ατομικά αγωνίσματα προϊδέαζαν όλους μας ότι κάτι καλό και μεγάλο θα μπορούσαμε να περιμένουμε σαν άθλημα. Το μόνο που δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε ήταν το πότε. Αλήθεια, επίσης, είναι ότι ο ερχομός του Καλλίνικου Κρεάνγκα στην πατρίδα μας το 1988 αποτέλεσε σταθμό στα χρονικά του αθλήματος, μιας και η νοοτροπία όλων μας στο άθλημα άλλαξε επί τα βελτίω ριζικά. Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι η δουλειά όλα αυτά τα χρόνια ήταν σκληρή, συστηματική και συνεχής με τη συμμετοχή όλων των πυλώνων του αθλήματος. Κρίνοντας τα πράγματα εκ των υστέρων και ψύχραιμα πια, έξω από την ένταση και την φόρτιση των αγώνων ενός τόσο σκληρού και επίπονου πρωταθλήματος, όπως αυτό της Βιέννης, θα έλεγα απερίφραστα ότι οι επιτυχίες ήταν «επί θύραις», μόνο που εμείς από μέσα δεν ήμασταν σε θέση να το συνειδητοποιήσουμε.  

ΕΡ: Με βάση και τις διακρίσεις που ήρθαν μέσα στο 2013, πόσο δύσκολη είναι η δουλειά που θα έχετε εφέτος ως ομοσπονδία, με δεδομένο ότι τα χρήματα που θα λάβετε είναι εξαιρετικά περιορισμένα; 

ΑΠ: Ξέρετε εμείς είμαστε απ’ αυτούς που λέμε ότι τα χρήματα δεν είναι πάντα το μόνο που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα. Εμείς προβλέψαμε έγκαιρα το τι φέρνει η κρίση στην κοινωνία και άρα στον αθλητισμό και στο άθλημά μας, και νομίζω ότι με μια σειρά θεσμικά μέτρα που αποφασίσαμε σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής του εσωτερικού αγωνιστικού μας προγράμματος, τον τρόπο λειτουργίας των εθνικών μας ομάδων, αλλά και την επανεξέταση μιας σειράς δαπανών που στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία κρίθηκαν ως μη παραγωγικές και περικόπηκαν, μπορέσαμε και πετύχαμε τις μεγάλες διακρίσεις. Το ίδιο θα κάνουμε και το 2014. Η στήριξη που έχουμε από τον ανώνυμο γονέα, “χρυσό” χορηγό και υπερήφανο υποστηρικτή του αθλήματος, όπως είπα και στην διάρκεια της ομιλίας μου στο κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας μας, είναι η κινητήρια δύναμη που τη στιγμή αυτή σπρώχνει το άθλημα προς τα εμπρός και αναπληρώνει κάθε κενό που αφήνει η έλλειψη της κρατικής συνδρομής. Ανάλογα με το ποσό που θα ανακοινωθεί για την ομοσπονδία μας θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον σχεδιασμό μας, με δημιουργική φαντασία αλλά και με πίστη, μεράκι και πάθος γι’ αυτό που υπηρετούμε και αγαπάμε. Πέρα όμως απ’ αυτό, πιστεύουμε ότι η Πολιτεία θα αξιολογήσει επιτέλους σωστά το άθλημά μας και ότι οι όποιες περικοπές γίνουν θα είναι σε πλαίσιο που θα αντιμετωπίζεται. 

ΕΡ: Η προχθεσινή είδηση που βγήκε από την ΕΟΕ, ότι δηλαδή η ΔΟΕ θα δώσει στην Ελλάδα ένα ιδιαίτερα σοβαρό ποσό ενόψει της προετοιμασίας των Ελλήνων αθλητών για το Ρίο ντε Τζανέιρο, θεωρείται ότι είναι «φιλί ζωής» στον ελληνικό αθλητισμό; 

ΑΠ: Οπωσδήποτε είναι μια ανάσα. Με την ιδιότητά μου ως μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακής προετοιμασίας της Ε.Ο.Ε. θα προσπαθήσουμε να εισηγηθούμε στην Ολομέλεια που θα πάρει την τελική απόφαση, τα χρήματα αυτά να κατευθυνθούν προς τα εκεί που θα πιάσουν τόπο και όχι με κριτήριο που έχει να κάνει με παραταξιακές λογικές και τις κακώς εννοούμενες δημόσιες σχέσεις.  

ΕΡ: Η ΕΟΕ, σε συνεργασία με τις ομοσπονδίες, θα μπορούσε ίσως να κάνει κάποιες έξτρα ενέργειες ώστε να έρθουν χρήματα για Ολυμπιακή προετοιμασία και όχι μόνο; 

ΑΠ: Είμαι σε θέση να γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι η Ε.Ο.Ε. και προσωπικά ο πρόεδρός της, ο κ. Σπύρος Καπράλος, έχει προσεκτικά σχεδιάσει ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα που στόχο έχει να βρει τους κατάλληλους χορηγούς-υποστηρικτές των Εθνικών-Ολυμπιακών μας ομάδων και αθλητών. Είμαι σίγουρος για την επιτυχία του προγράμματος αυτού και σ’ αυτό στηρίζω πολλές από τις ελπίδες μου για μια πολύ καλή παρουσία του ελληνικού αθλητισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. 

ΕΡ: Εσείς ως ομοσπονδία έχετε κάνει κάποιες ενέργειες ώστε να μπορέσετε να αντεπεξέλθετε στην κρίση και αν ναι τι είδους; 

ΑΠ: Οι επιτυχίες του αθλήματος το τελευταίο χρονικό διάστημα μας έχουν δώσει «πόντους» μέσα στο χορηγικό κίνημα. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο και ελπίζω ότι σύντομα θα είμαι σε θέση να ανακοινώσω ευχάριστα νέα στους πολυπληθείς φίλους του αθλήματος. Από την άλλη πλευρά, θέλω να γνωρίζει ο φίλαθλος κόσμος που παρακολουθεί την πορεία μας από κοντά ότι η οικογένεια του αθλήματος διαθέτει αστείρευτες δυνάμεις. Οι μεγάλοι διεθνείς αθλητές μας δεν είναι πια μόνο επαγγελματίες αθλητές, είναι και ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ανά πάσα στιγμή θέτουν εαυτούς στην υπηρεσία του αθλήματος συμμετέχοντας ακόμα και σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα με δικές τους προσωπικές δαπάνες. Οι μικροί διεθνείς αθλητές μας, που τον τελευταίο καιρόν έχουν σημειώσει απίστευτες επιτυχίες στις δικές τους διεθνείς διοργανώσεις, μετακινούνται και συμμετέχουν σ’ αυτές με ίδιες δαπάνες εκπροσωπώντας τη χώρα και το άθλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είμαι βαθιά εντυπωσιασμένος από το πάθος και τα ψυχικά αποθέματα που διαθέτουν όλοι όσοι υπηρετούν το άθλημά μας. Το δήλωσα άλλωστε και στην τελετή λήξης του αναπτυξιακού πρωταθλήματος της Βέροιας, την εβδομάδα που μας πέρασε. Αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι ο επικεφαλής αυτής της οικογένειας και νιώθω ότι είναι μεγάλη η τιμή για μένα που μου έχουν κάνει τα μέλη της να με εκλέγουν σ’ αυτή την περίοπτη θέση για τόσα πολλά χρόνια. 

ΕΡ: Το ελληνικό πινγκ πονγκ έχει συνέχεια; Υπάρχουν νέα παιδιά που έρχονται κοντά στο άθλημα και δείχνουν ότι μπορούν να αποτελέσουν τη συνέχεια των Κρεάνγκα και Γκιώνη; 

ΑΠ: Τα νέα παιδιά που έρχονται από πίσω είναι η μεγάλη δύναμη αλλά και η μεγάλη ελπίδα για μια ανάλογη συνέχεια. Ταυτόχρονα αποδεικνύεται πως το άθλημα δεν έχει μόνο «βιτρίνα» αλλά και μεγάλο βάθος. Όποιος παρακολουθεί το μεγάλο οδοιπορικό των αναπτυξιακών μας πρωταθλημάτων, που φέτος γίνονται σε 13 πόλεις της χώρας, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει την αλήθεια αυτή. Αθλητές σαν τον Αγγελάκη, τον Ζώνιο, τον Τσόπελα, τον Αντωνιάδη, τον Πετρόπουλο, τον Κώτση, τον Σγουρόπουλο, τον Δαμιανή και τους πιο μεγάλους, τον Λευτέρη Μάκρα, τους αδερφούς Κωνσταντινόπουλους, τον Ρηνιώτη και τον Παπαδημητρίου όπως και τόσους άλλους που θα χρειαζόμασταν σελίδες πολλές για να τους ονοματίσουμε δεν συναντά κανείς εύκολα ακόμη και σε προηγμένες χώρες στην επιτραπέζια αντισφαίριση. Τα αποτελέσματα των παιδιών αυτών σε διεθνές επίπεδο έχουν ήδη δημιουργήσει το απαραίτητο υπόβαθρο για ανάλογη συνέχεια. Να είστε σίγουροι ότι το άθλημα ήταν, είναι και θα είναι πρωταγωνιστής σε διεθνές επίπεδο για πολλά χρόνια. Γιατί έχει άξιους αθλητές, πολύ καλούς προπονητές, ικανά διοικητικά στελέχη και πολλούς μα πολλούς συμπολίτες μας που το αγαπούν και το στηρίζουν.