Δύο εκλεκτούς προσκεκλημένους επιδίωξε και κατάφερε να φέρει κοντά του για το φετινό προπονητικό του καμπ ο Α.Σ. Φίλων Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης Ιωαννίνων. Δύο ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλά το άθλημα και με τις γνώσεις τους μπορούσαν να βοηθήσουν τους μικρούς σε ηλικία αθλητές. Στη συγκέντρωση προετοιμασίας, που έκανε το αγωνιστικό τμήμα του συλλόγου από τις 19 Αυγούστου και για τρεις εβδομάδες, ανταποκρίθηκαν με χαρά στην πρόσκληση κι έδωσαν διαδοχικά το «παρών» δύο πρώην ομοσπονδιακοί προπονητές, ο Νίκος Κωστόπουλος και ο Μιχάλης Κατσικαδέλης.
Ο Κωστόπουλος, παλιός πρωταθλητής Ελλάδας και επικεφαλής προπονητής της εθνικής ανδρών από το 1996 έως το 2008, βρέθηκε στα Γιάννενα κατά την 3η εβδομάδα του καμπ. «Η παρουσία του στην προετοιμασία του συλλόγου μας ήταν σημαντικότατη. Η διεθνή εμπειρία του-με συμμετοχή σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες, σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα-και οι πολύπλευρες γνώσεις του πρόσφεραν παρά πολλά στους αθλητές και τους προπονητές του Φ.Ε.Α. Ιωαννίνων», ανέφεραν οι ιθύνοντες του συλλόγου.
Ο Κατσικαδέλης, πρώην αθλητής και ομοσπονδιακός τεχνικός στην Πάτρα και νυν καθηγητής Φυσικής Αγωγής, πήγε στην ηπειρωτική πόλη το διήμερο 29 και 30 Αυγούστου. Βοήθησε κι αυτός τα παιδιά στις προπονήσεις, ενώ παραχώρησε συνέντευξη στην τοπική ιστοσελίδα sportsioannina.gr.Όπως επισημάνθηκε στο ρεπορτάζ του σάιτ, ο Κατσικαδέλης εκτός από προπονητής Α1, είναι από τους λίγους στην Ελλάδα που ασχολούνται ερευνητικά με το πινγκ πονγκ. Είναι υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θράκης, συμμετέχει σε διεθνή συνέδρια ενώ το βιβλίο του θα χρησιμοποιηθεί στη σχολή προπονητών.
Παρακάτω θα δούμε αποσπάσματα της συνέντευξης. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να τη δουν ολόκληρη στο σάιτ.
Κύριε Κατσικαδέλη, ποιος είναι ο λόγος της επίσκεψης σας στα Γιάννινα;
«Είναι η συνέχεια μίας σειράς επισκέψεων και συνεργασίας με το σωματείο των Ιωαννίνων. Είναι για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποιες δειγματικές προπονήσεις σε συνεργασία με την προπονήτρια της ομάδας για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη των αθλητών.
Αυτή η συνεργασία έχει ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια, επειδή εδώ υπάρχει μία δυναμική, που αγαπάει το άθλημα, και επειδή μπήκαν από την αρχή οι σωστές βάσεις. Το πινγκ πονγκ δεν είναι μόνο ένα μπαλάκι και μία ρακέτα. Έχει βαθύτερες προεκτάσεις, και μπορεί να γυμνάζει όλο το σώμα, όπως είναι όλα τα αθλήματα τα οποία καλλιεργούνται συστηματικά. Ως επαγγελματίας προπονητής και συνεργάτης της ομοσπονδίας για πολλά χρόνια, όποτε το σωματείο των Ιωαννίνων με προσκαλεί, είναι χαρά μου να έρχομαι, και μαζί μου έφερα και δικούς μου αθλητές, για να βοηθήσουμε όσο γίνεται και στο θεωρητικό κομμάτι και στο πρακτικό. Για να εξελιχθεί όσο γίνεται το άθλημα και να βοηθήσουμε το σωματείο».
Πόσες φορές έχετε επισκεφτεί τα Γιάννινα; Έχετε δει εξέλιξη;
«Είναι η πέμπτη φορά. Εξέλιξη δεν έχω δει μόνο στο κομμάτι ότι παίζουν πιο καλά. Βλέπω ότι τα παιδιά προχωράνε, και εξελίσσονται, και κατακτούν και θέσεις. Υπάρχει αθλητής στην εθνική ομάδα, ο οποίος ξεκίνησε από τα Γιάννινα. Εδώ υπάρχει μία πολύ καλή δυναμική. Και πρέπει εδώ να δούμε το ειδικό του βάρος. Γιατί στην Αθήνα όταν υπάρχουν σωματεία που δουλεύουν 40 χρόνια, προφανώς θα έχουν και αθλητές στις εθνικές.
Όταν ένα σωματείο εμφανίζεται από το πουθενά γιατί πέντε καλοί άνθρωποι είπαν, «για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε στο πινγκ πονγκ, αν μπορούμε να το εξελίσσουμε για να βγουν ταλέντα, και η ομάδα έχει 50 αθλητές μικρής ηλικίας», σημαίνει ότι γίνεται κάτι καλό».
Βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης το πινγκ πονγκ στην Ελλάδα;
«Αυτή τη στιγμή στο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο το πινγκ πονγκ έχει μία πάρα πολύ καλή πορεία. Πέρυσι η ομάδα των ανδρών πήρε στο Πανευρωπαϊκό το αργυρό μετάλλιο, κάτι το οποίο για εμάς ήταν άπιαστος στόχος. Ως ομοσπονδιακός προπονητής πριν λίγα χρόνια, ειδικά όταν καταφέρναμε και περνούσαμε στη φάση των «16», για εμάς ήταν επιτυχία, πόσο μάλλον ένα μετάλλιο. Υπάρχει μεγάλη βάση. Βέβαια όποιος είναι στο χώρο του αθλητισμού βλέπει ότι υπάρχει ένας μεγάλος προβληματισμός σχετικά με την οικονομική υποστήριξη. Μεγάλες ομοσπονδίες όπως πχ ο ΣΕΓΑΣ, ή της Κολύμβησης κάποια στιγμή έβαλαν λουκέτο γιατί υπήρχε οικονομικό πρόβλημα, το ίδιο υπάρχει και στο πινγκ πονγκ. Όταν η κορυφή σταματάει να παίρνει χρήματα, δυσκολεύεται τότε να διοργανώσει το άθλημα. Δεν μπορεί για παράδειγμα να πληρώσει τους προπονητές, τους συνεργάτες της ομοσπονδίας και το υπαλληλικό προσωπικό. Όμως υπάρχει η ιδιωτική πρωτοβουλία των γονιών, και η βάση μεγαλώνει».
Από τι ηλικία μπορεί ένα παιδί να ξεκινήσει το άθλημα;
«Η κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί στα αθλήματα είναι η πρώιμη σχολική ηλικία. Μιλάμε δηλαδή από τα 5 έως τα 7 έτη.
Το παιδί σ’ αυτή την ηλικία δεν θα ξεκινήσει το άθλημα σαν άθλημα θα ξεκινήσει με τις συναρμοστικές ικανότητες , ρυθμό, αντίληψη του χώρου, ισορροπία. Και αυτά βοηθάνε για όλα τα αθλήματα. Το καλό με το άθλημα μας είναι ότι δεν απαιτεί μυϊκή δύναμη, ούτε κάποιο σωματότυπο».
Από τις επισκέψεις σας και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, τι θα λέγατε για το επίπεδο που υπάρχει στην περιφέρεια; Έχει διαφορές μεγάλες από τα μεγάλα αστικά κέντρα;
«Σύμφωνα με τη γνώμη μου δεν παίζουμε επί ίσοις όροις. Το παιδί που ζει πχ στα Γιάννινα, για να πάει να παίξει στις τελικές φάσεις πρέπει να κάνει έξι ταξίδια. Την ίδια στιγμή ένα παιδί στην Αθήνα δεν θα κάνει κανένα ταξίδι. Όλα τα πρωταθλήματα λόγω οικονομικών συγκυριών, γίνονται μόνο στην Αθήνα. Πουθενά αλλού. Άρα το κόστος είναι απαγορευτικό αν έχεις να ταξιδεύεις συνέχεια. Επίσης υπάρχει η κούραση, για παράδειγμα τα παιδιά Γ’ Λυκείου που πρέπει παράλληλα να διαβάζουν, και που επηρεάζονται. Όμως στις τελευταίες φάσεις, στατιστικά, από την δικιά μου περιφέρεια, Αχαΐα και Δυτική Ελλάδα, το 80% των μεταλλίων στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, ήταν από την Πάτρα. Είναι και ζήτημα φουρνιάς».
Το επίπεδο της Ελλάδας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο στο άθλημα ποιο είναι; Και δεν αναφέρομαι στις επιτυχίες, όσο σε οργανωτικό επίπεδο και νοοτροπία.
«Σε θέμα ακαδημαϊκό, ερευνητικό και επιμόρφωσης, είμαστε δυστυχώς πολύ πίσω. Ως ομιλητής συμμετέχω τα τελευταία χρόνια σε όλα τα παγκόσμια συνέδρια. Και δυστυχώς είμαι ο μοναδικός Έλληνας. Και δεν είναι οικονομικό το θέμα αν είναι μακριά το συνέδριο, πχ Κίνα ή Ιαπωνία. Και στην Ευρώπη που γίνονται δεν πάει κανείς. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατηγορώ τους συναδέλφους μου ή λέω ότι δεν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα ή άλλες υποχρεώσεις. Όμως, αν θέλεις να εξελιχθείς, αν θες να γνωρίζεις το αντικείμενο σου, και να προχωρήσεις μπροστά, οφείλεις να είσαι εκεί που υπάρχει «ζύμωση». Ανεξάρτητα από το άθλημα και την επιστήμη. Εδώ και έξι χρόνια είναι ακέφαλη ή έδρα στο Πανεπιστήμιο, που δεν μπορεί έτσι να βγάλει καθηγητές με ειδικότητα στο πινγκ πονγκ. Και είναι ένα μεγάλο πρόβλημα γιατί δεν έχεις επιστήμονες που να το διδάξουν σωστά.Το αισιόδοξο είναι στη σχολή προπονητών που θα γίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου, να φέρουμε αυτές τις εξελίξεις και την πρόοδο που υπάρχει, και να τη μεταδώσουμε στους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με την προπονητική».
Τι θα λέγατε σε κάποιον για να ασχοληθεί το πινγκ πονγκ;
«Ως καθηγητής φυσικής αγωγής και ως άνθρωπος του αθλητισμού, ακόμα και σε μαθητές μου, ακόμα και στο γιο μου, δεν του λέω ότι πρέπει να πας στο πινγκ πονγκ και να αφήσεις τα άλλα. Υπάρχει μία νοοτροπία στην Ελλάδα, ότι δεν κοιτάμε να αναβαθμίσουμε το δικό μας το κομμάτι αλλά να μειώσουμε τα άλλα. Δεν θα έλεγα πχ. μην πας στο μπάσκετ γιατί μπορεί να πάθεις αυτό. Θα έλεγα σε κάθε παιδί να έρθει στο πινγκ πονγκ, να δοκιμάσει. Να δει πόσο άμεσο, αγωνιστικό και παιγνιώδη χαρακτήρα έχει. Πόσο καλά μπορεί να προπονηθεί. Επειδή δεν είμαστε άθλημα επαφής, δεν έχουμε τραυματισμούς.
Μπορούμε να κάνουμε συνέχεια προπόνηση γιατί είναι σε κλειστό χώρο και δεν επηρεάζεται από τον καιρό. Η υλικοτεχνική υποδομή στην αρχή δεν είναι μεγάλη γιατί δεν χρειάζεσαι πχ. παπούτσια, γάντια κτλ. Με κατάλληλη προετοιμασία και το προπονητικό δυναμικό θα το αγαπήσουν. Προτείνω σε όλους να έρθουν να το δοκιμάσουν. Από πείρα ξέρω ότι το 80% που ήρθαν στην ομάδα και δοκίμασαν, έμειναν εκεί».
* Στη φωτό 1 ο Νίκος Κωστόπουλος και στη φωτό 2 ο Μιχάλης Κατσικαδέλης επί τω έργω σε προπόνηση με παιδιά στα Ιωάννινα
